De laatste dagen wist ik het even niet meer. Ik vond niets meer leuk, haalde nergens plezier uit. Ik sloot me af, werd passief. Dat mijn oudste zoon (11 jaar) tegen mij zei in een woordenwisseling: ‘Jij vindt heel veel dingen in je leven nu niet leuk’…
Tijd om naar binnen te keren, wat is er aan de hand? Ik mag naar mijn innerlijke familie om te ervaren hoe het met hun is.
Mijn innerlijk meisje was met van alles bezig, maar kon zich nergens op focussen. Heel herkenbaar, want ik kan ook met van alles bezig zijn. Alleen mijzelf daarmee daadwerkelijk verbinden en een ’project’ volbrengen tot een succes: dat lukt niet altijd. Mijn innerlijk jongetje lag lusteloos op de bank. De innerlijke vrouw/moeder in mij zag dit en kon tegen het meisje zeggen: ga maar spelen, het is oke!
En de vader? Die was nergens te bekennen. Ik voelde in mij dat hij ergens was. Langzaam kwam hij tevoorschijn. Hij was bang. Bang voor de grootsheid en de kracht van de vrouwen uit zijn gezin. Hij wist hier niet mee om te gaan. De moeder in mij kon hem vertellen dat hij nodig is. Nodig is voor de balans, voor het doorpakken. Hij voelde zich gezien, erkend en gaf haar zijn hand. Samen keken ze naar hun kinderen. Die bewust op hun doel afrenden: om te spelen!
’s Nachts werd ik wakker en ervaarde de draak in mij. Een enorme power, die ik kon voelen in elke cel van mijn lichaam. Eentje die ik wel kende (geloof me, ik kan af en toe echt een draak zijn), maar nog niet zo functioneel wist in te zetten. En nu: nu mag ik mijn eigen kracht voelen. En wow, wat voelt dat geweldig! Ik kan hem inzetten om te verwijderen wat niet meer nodig is, ik kan hem inzetten om te komen tot waar ik wil, ik kan anderen begeleiden in het proces om tot het ervaren van hun eigen kracht te komen. En wie weet wat nog meer! Ik ben heel heel dankbaar!